Wallace Stevens - Dek tri manieroj rigardi merlon

1
Inter dudek neĝaj montoj,
La sola moviĝanto
Estis l' okulo de l' merlo.

2
Mi havis tri mensojn,
Kiel arbaro
En kiu estas tri merloj.

3
La merlo turniĝis en la aŭtunaj ventoj.
Ĝi estis malgranda parto de la pantomimo.

4
Viro kaj virino
Estas unu.
Viro kaj virino kaj merlo
Estas unu.

5
Mi ne certas kiun preferi,
Ĉu la belecon de intonacio
Aŭ la belecon de implicado.
La merlon fajfantan
Aŭ tuj poste.

6
Glacio pikis la longan fenestron
Per barbara vitro.
La ombro de la merlo
Transpasis ĝin, tien kaj reen.
La humoro
Spurita en la ombro
Estis nemalĉifrebla kaŭzo.

7
Ho maldikaj viroj de Haddam*,
Kial vi imagas orajn birdojn?
Ĉu vi ne vidas, ke la merlo
Paŝas ĉirkaŭ la piedojn
De la virinoj ĉirkaŭ vi?

8
Mi konas noblajn akcentojn
Kaj lucidajn, neforkureblajn ritmojn;
Sed mi ankaŭ scias
Ke la merlo formas parton
De kion mi scias.

9
Kiam la merlo forflugis el vido,
Tio markis la randon
De unu el multaj cirkloj.

10
Je la vido de merloj
Flugantaj en verda lumo,
Eĉ la putinoj de eŭfonio
Akre krius.

11
Li veturis trans Konektikuton
En vitra ĉaro.
Iam timo ponardis lin.
Tiam li miskredis
Ke la ombro de sia veturilo
Estis merlaro.

12
La rivero moviĝas.
Devas esti ke la merlo flugas.

13
Vesperis la tutan posttagmezon.
Neĝis
Kaj estis neĝonte.
La merlo sidis
En la cedrobranĉoj.

*Haddam: urbo en Konektikuto